Kucyk jorvicki

Początki jorveskiego kucyka sięgają kolonizacji wyspy Jorvik, która miała miejsce setki lat temu – jego rola dla osiedlających się mieszkańców była wyjątkowa.

Te wytrzymałe i uparte kucyki miały istotny wpływ na ukształtowanie się rzadkiego charakteru jorveskiego społeczeństwa. Jorvegowie traktują kuce jako wesołych towarzyszy podróży, niezmordowanych robotników i niezawodnych „podgryzaczy” trawników. Ten kucyk jest niezależnym myślicielem, ale gdy trzeba, także lojalnym przyjacielem.

W ciągu wieków jorveski kucyk był krzyżowany z innymi odmianami, m.in. islandzką, szetlandzką i connemara, zyskując w ten sposób unikalne cechy.

Typowy kucyk jorveski jest niski oraz ma silne, wytrzymałe nogi i krótki, szeroki zad. Dzięki głębokiej, mocno zbudowanej piersi i muskularnemu tułowiu jest kucem zdolnym do długich, wymagających wędrówek.